maandag 15 juni 2009

Netanyahu: c'est le ton qui fait la musique

Ik had niet eerder tijd de speech die Netanyahu hield op de Bar Ilan universiteit te lezen. maar nu wel en ik ben geschrokken. De pers geeft de buitenkant: dat hij zonder voorwaarden vooraf wil onderhandelen. Dat hij voor het eerst het principe van een Palestijnse staat erkent mits die maar gedemilitariseerd is. Dat hij Jeruzalem in zijn geheel wil behouden, dat de Palestijnen Israël als het 'tehuis van het Joodse volk' moeten erkennen, dat het 'vluchtelingenprobleem buiten Israël moet worden opgelost en dat hij het nederzettingenprogram wel tijdelijk wil stilleggen, maar dat er ruimte moet blijven voor 'natuurlijke groei'.
Zonder voorwaarden vooraf. Het mocht wat. Eerst het karakter van Israël als Joodse staat erkennen, afzien van het recht op terugkeer en Oost-Jeruzalem en akkoord gaan met het 'natuurlijk' groeien van de nederzettingen. Het staat, kortom, stijf van de voorwaarden. En dat niet alleen, ze zijn - afgezien van de voorwaarde dat de Palestijnse staat wellicht gedemilitariseerd zou moeten zijn - allemaal even onbespreekbaar. Welke inhoud - of omvang - heeft een Palestijnse staat trouwens in de optiek van Netanyahu? Er is namelijk vrijwel geen begrip zo uitgehold als die eigen staat voor de Palestijnen die steeds kleiner wordt naarmate de jaren voortschrijden en ook steeds meer in kleine stukjes wordt geknipt.
Maar op zich is het echte nieuwselement volgens mij niet in de onwerkbaarheid van de voorstellen van Netanyahu (want natuurlijk valt met deze voorwaarden vooraf niets aan te vangen), nee, het echte nieuws is de toon van zijn toespraak. Die lijkt namelijk nog het meest op een oorlogsverklaring. Netanyahu gaat - heel primitief -weer helemaal terug naar af. De reden van het Palestijnse vluchtelingenprobleem is dat de 'Arabieren' destijds in 1947 niet met het delingsplan van de VN akkoord gingen, de reden dat het nu nog steeds niet goedgekomen is, is dat de 'Arabieren' nog steeds weigeren een joodse staat in hun midden te aanvaarden. Niet de aanwezigheid van Israel in 'Judea en Samaria' is reden voor vijandigheid, want die vijandschap was er altijd al - en kijk maar wat er gebeurde toen we ons helemaal terugtrokken uit Gaza. En voor het overige: de kolonisten zijn 'onze broeders en zusters'.
Terecht dat hier door de Palestijnen, door de Arabische wereld in het algemeen en zelfs door de misdadige dikke domkop aan het hoofd van Egypte scherp afwijzend op is gereageerd. Wij hier in het Westen zouden er goed aan doen dat voorbeeld te volgen, in plaats van - daar ga je weer Maxim - er op zijn Jezuïtisch veel bemoedigends in te zien.

Geen opmerkingen:

Israel valt Aleppo aan: 38 doden

Israelische luchtaanvallen op de Syrische stad Aleppo hebben vrijdag in alle vroeger 38 mensen gedood, zo meldden veiligheidsbronnen. Vijf v...