vrijdag 11 december 2009

Marcheren voor de mensenrechten in Tel Aviv

Op zijn uitstekende blog Coteret (die onder meer vertalingen uit de Israëlische pers publiceert die anders nooit zo onder de aandacht zouden zijn gekomen), vertelt Didi Remez dat hij zich op de in oktober in Washington van J Street bezig mocht houden met de vraag: 'Waar is de Israëlische vredesbeweging?' En vandaag, zo voegt hij eraan komt het echte antwoord.
ACRI, de Associatin for Civil Right in Israel, heeft namelijk het initiatief genomen voor een mars in Tel Aviv van alle mensenrechten- en vredesorganisaties. ACRI heeft er een heleboel aan gedaan om zoveel mogelijk mensen te activeren. Het zal een test worden. Ik hoop erop terug te komen.

De mars komt een dag na de Dag voor de Mensenrechten en valt bijna samen met de publicatie van ACRI's jaarlijkse rapport over de staat van de burgerrechten in Israël. Dit jaar geeft dat verslag een uiterst somber beeld. Pogingen tot discriminerende wetgeving zoals de anti-Naqbawet (die herdenking van de schaduwzijde van Israëls Onafhankelijkheidsdag door de Palestijnse Israëli's strafbaar wilde stellen), de 'Loyailiteitswet' die wilde dat Israëli's die geen gelofte van trouw aan de staat afleggen hun nationaliteit verliezen. Discriminerende maatregelen, zoals minister van Onderwijs Saar die scholen wilde subsidiëren naar gelang het aantal aanmeldingen voor het leger en minister Lieberman van Buitenlandse Zaken, die meldde dat voor banen op zijn ministerie alleen mensen in aanmerking zouden komen die in dienst aren geweest. Beide maatregelen zijn discriminerend ten aanzien van Arabieren, ultra-otrhodoxen en gehandicapten.
Pogingen om andersdenken het zwijgen op te leggen, zoals de heftige manier waarop demonstraties (vooral van Palestijse Israëli's) tegen de aanval op Gaza de kop werden ingedrukt, de felle aanval op bijvoorbeeld de militairen van 'Breaking the Silence' en hun onthullingen over de Gaza-campagne, waarbij leugens en verdachtmakingen van de kant van de overheid niet uit de weg worden gegaan.

In een aantal gevallen werd op ondemocratische wijze geprobeerd er wetgeving door heen te jagen, zoals een wet op de hervorming van landbezit (waaronder onder het privatiseren van absentee poperty) valt, of een wet op een biometrische database. Er is sprake van toenemend racisme en intolerantie, onder meer met gevallen waarin Ethiopische kinderen werden geweerd op scholen, maar ook meer algemeen ten aanzien van mizrahim, Ethiopiers. Russen, de ultra-orthodoxie en homoseksuelen. ACRI documenteerde gevallen van discriminatie bij het toewijzen van huizen en wijst op een toenemende tendens dat gezondheidszorg steeds meer vooral toegankelijk wordt voor hen die het kunnen betalen.
Veel wat van het bovenstaande zal trouwe lezers van dit blog niet onbekend voorkomen. ACRI meent dat vooral alarmerend is, dat er sprake is van een trend waarbij vrijheid van meningsuiting steeds meer alleen gaat gelden voor mensen die het eens zijn met de standpunten van de overheid. 

2 opmerkingen:

Ernst Raedecker zei

Dat Koteret is een uitstekende website. Goede vondst! Ik moest even opzoeken wat het betekent: krantenkop, dus, met de klemtoon op TER, neem ik aan.

Helaas buitelen de incidenten en gebeurtenissen over elkaar heen. Zodra je hebt uitgezocht welk huis er nu, hier en waarom is gebulldozerd, zijn er alweer tien andere huizen gevolgd.

Ik moet bij de berichtgeving uit Israel altijd denken aan wat iemand, ik weet helaas niet meer wie, opmerkte over de jaren 33-45 in zijn toenmalige Duitse vaderland: "Het was al die jaren net of we in een versnelde film leefden. We liepen voortdurend naar adem te happen."
Het is al vaak vastgesteld: het nationaalsocialisme was een beweging en de kerntaak van een beweging is voortdurend in beweging te blijven. Want bij stilstand gaan de mensen ook stilstaan, komen ze tot rust en misschien zelfs tot nadenken.

Dat principe van de voortdurende versnelde beweging vormt een wezenskenmerk van het Israelische beleid. Het gaat niet zomaar om het teweegbrengen van voldongen feiten. Het gaat erom dat ze in razende vaart over elkaar heen buitelen.

Voor lezers en ook voor journalisten is het probleem dat ze hierdoor het overzicht verliezen en de incidenten niet meer in een coherent verhaal kunnen plaatsen. Ik roep het al jaren: er zijn teveel feiten, teveel details, en er is te weinig overzicht, duiding, achtergrond, coherentie.

Men ziet door de bomen het bos niet meer en dan helpt het niet nog eens extra bomen met details aan te planten, want dat maakt de verwarring alleen maar groter.

Het leidt tot een fragmentarisch wereldbeeld en een verhakselde, chaotische kijk op Palestina/Israel. Een goede illustratie hiervan is het treurigstemmend stuk dat Nausicaa Marbe in de Volkskrant van 11-12-2009 heeft geschreven (pg. 11). Op pag. 5 in dezelfde krant een ook al niet zo sterk stuk van Paul Brill.

Wat dan te doen? Ik weet het niet. Hoe kunnen we Nausicaa Marbe tot inzicht brengen? Haar een gratis cursus zindelijk denken aanbieden? Haar het laatste boekje van Hajo Meyer, Judentum, Zionismus, Antizionismus und Antisemitismus cadeau doen?

Ik weet het niet.

Abu Pessoptimist zei

Ben het niet helemaal met je eens. Het bulldozeren van huizen en verjoodsen van Jeruzalem gaan snel, maar is wel te volgen via Maan News en te checken via sites als ICAHD. Dat de feiten snel over elkaar heen buitelen is vooral het gevolg van het feit dat het koloniseren modern wordt aangepakt, het is als het ware geprivatiseerd en uitbesteed via meerdere organisaties, zoals Elad of Ateret Kohaniem in Jeruzalem, of de diverse nederzettingen.
Wat mensen als Nausicaa Marbe. Paul Brill of in groter verband Maxime Verhagen betreft, het gaat ze niet te snel en het zal niet helpen ze op cursus te sturen. Het gaat bij hun om de keuze voor een bepaald wereldbeeld waarin het voor 'gematigd' of 'evenwichtig' doorgaat om de waarheid tussen recht en onrecht steeds in het midden te zoeken, wat dus in het nadeel van de zwakke partij uitvalt (niet alleen in Israël/Palestina, maar ook in zaken als Afghanistan).
En er is natuurlijk ook de rol van de 'zionist narrative' die voor veel mensen toch sterker blijkt dan de werkelijkheid.

Israel breekt met UNRWA en velt daarmee een doodvonnis voor Noord-Gaza

  Israel heeft maandag de samenwerking met UNRWA opgezegd. Op dezelfde dag had de chef van UNRWA, Lazzarini, ook gemeld dat er al twee maand...